- Wiesz, zainstalowałam ostatnio na chwilę  Tindera.

Nie myślałam, że poznam jeszcze jakiś nowy rodzaj smutku. Nie taki, który krzyczy, rozrywa Cię od środka. Tylko taki, który sprawia, że wszystko staje się obojętne. On nie odchodzi tak łatwo, kryje się głęboko w Twojej duszy i powoli zabija w Tobie całe szczęście. Nawet zniekształca Twoje wspomnienia czyniąc je smutnymi. Czujesz jak uchodzi z Ciebie całe dobro. To, co robisz to nie życie a jedynie funkcjonowanie. Nie czujesz, że żyjesz.

Jak możesz być aż tak ślepy?

Większość kobiet ma proste potrzeby i naprawdę nie wymaga wiele. Coś do jedzenia. Ładny ciuch. Kawałek wygodnego łóżka. No i przede wszystkim żadnych idiotów.

Niech już będzie wiosna. Z wiosną przychodzi depresja...ale mimo wszystko lepiej sobie radze jak jest ciepło.

I to jest chyba to, co tak bardzo uzależnia mnie od niego. To uczucie, że nie można przeżyć bez niego czegoś „równie dobrego: albo czegoś „lepszego”. Po prostu nie można.

Może kiedyś opowiem Ci to wszystko. Usiądziemy w przytulnej kawiarni, przy kawie, a ja już bez żadnych emocji, ale z sentymentem powiem, jak było naprawdę. Opowiem Ci jak radziłam sobie z każdym dniem i każdym wieczorem. Jak przetrwałam każdą noc i jakim sposobem nie zrobiłam sobie żadnej krzywdy. Opowiem Ci, jak tamowałam łzy płynące z moich oczu i jak rozładowywałam emocje, których było mnóstwo. Zdradzę Ci, jakim sposobem przetrwałam ból odejścia i jak dokonałam tego, że normalnie funkcjonuję. Tak kiedyś postaram się streścić Ci te kilka lat tęsknoty, które tak mocno mnie wyniszczyły.